W pracy biurowej wiele rzeczy dzieje się przy okazji. Zatrzymasz kogoś w kuchni, złapiesz wzrokiem, zapytasz między drzwiami. Kiedy zespół pracuje zdalnie nic nie dzieje się przy okazji, wszystko trzeba sobie zorganizować.

Zanim zaczęliśmy codzienne spotkania, każdy miał jakiś własny rytm. Komunikacja odbywała się głównie na Slacku. Czasem ktoś pytał o coś rano, ale odpowiedź dostawał po południu, projekty posuwały się do przodu, ale brakowało czegoś wspólnego. Czegoś, co spinałoby dzień.

Z czasem wprowadziliśmy prosty zwyczaj: regularne spotkania zespołu, zawsze o tej samej porze, na stałym linku, bez wyjątków.

Nie jest długie. 30 minut wystarczy, żeby każdy powiedział:

• co zrobił wczoraj,

• co planuje dziś,

• czy potrzebuje czegoś od innych.

To bardzo dobry punkt zaczepienia dla każdego, niezależnie od działu. Moment, w którym cały zespół się widzi, słyszy, łapie kontakt. Jeśli ktoś ma pytanie - zadaje je od razu. Jeśli potrzebna jest szybka decyzja - można ją podjąć. Jeśli ktoś coś blokuje - wiadomo, co z tym zrobić.

W zdalnym środowisku to naprawdę zmienia dynamikę pracy. Chodzi nie tylko o to, żeby wiedzieć, co kto robi. Chodzi o to, żeby nikt nie miał poczucia, że pracuje sam.

Czy to eliminuje wszystkie problemy? Oczywiście, że nie, ale pozwala zacząć dzień z jasnością. I to już robi ogromną różnicę.

‍

W biurze to działało naturalnie. Potrzebujesz pogadać z kimś z zespołu? Podchodzisz. Albo widzisz, że ktoś siedzi wolny - zagadasz. Zdalnie wygląda to zupełnie inaczej.

Nawet jeśli macie Slacka, Meeta, Zooma - każda rozmowa to osobny link. Każdy call trzeba zorganizować, wysłać zaproszenie, ustalić godzinę, kliknąć, czekać. A i tak nie wiadomo, czy druga osoba ma czas. Efektem tego rozmowy są opóźnione, niektóre się nie dzieją, a szybka wymiana myśli zamienia się w planowanie kalendarza.

Dlatego w naszej pracy zaczęliśmy od narzędzia Around (które już nie istnieje), potem przeszliśmy na Google Meet. To nie same narzędzia są najważniejsze, ale funkcje, które oferują. Ustaliliśmy stałe pokoje spotkań - otwarte, dostępne dla wszystkich, o konkretnych numerach i nazwach.

Tak jak w biurze masz “salkę numer 2”, u nas każdy wie:

Wchodzę do jedynki = możemy szybko pogadać.

Nie musisz nikogo uprzedzać. Widzisz, że ktoś jest w pokoju? Możesz dołączyć. Potrzebujesz na chwilę oderwać kogoś od roboty? Wystarczy napisać “do trójki?” i jesteście.

Zadziałało, bo przywróciło spontaniczność, która w pracy zdalnej najczęściej umiera jako pierwsza. Nie potrzebujesz zaproszenia w kalendarzu. Po prostu robisz to, co naturalne: rozmawiasz wtedy, kiedy trzeba.

I to właśnie te mikro-ruchy sprawiają, że zdalna praca przestaje być “oderwana od siebie”. Dają poczucie kontaktu, który wcale nie musi być wymuszony. Dla nas to jeden z

‍

Zdalnie nie widzisz ludzi. Nie przechodzisz obok biurka, nie mijasz ich w kuchni, nie słyszysz, że ktoś coś mówi o jutrzejszym urlopie. I nagle to najprostsze pytanie - “czy Magda dzisiaj jest?” - przestaje mieć oczywistą odpowiedź.

Przed porannym spotkaniem zastanawiasz się, czy nie zapomniałeś o jakimś wniosku urlopowym sprzed dwóch miesięcy. Czy ta nieobecność, o której ktoś wspominał na czacie, to było dzisiaj czy następny wtorek? A jeśli ktoś się nie pojawia to nie wiesz, czy coś się stało, czy po prostu miał wolne i zapomniałeś.

To są dokładnie te sytuacje, które potrafią rozłożyć dzień już o 9:10 rano. Zamiast pracować, zaczyna się szukanie: kto coś pisał, kiedy to było, gdzie to zapisano, czy wniosek poszedł mailem, czy był wpisany do jakiegoś pliku.

Jeśli zespół się powiększa, ten problem rośnie razem z nim. Nie ma jednego, publicznego widoku, w którym jasno widać: kto dziś pracuje, kto ma urlop, kto jest nieobecny.

To właśnie te codzienne sytuacje - niepewność, kto dziś pracuje, zgubione wątki z czatu, zapomniane urlopy - sprawiły, że zaczęliśmy szukać najlepszego rozwiązania. Na początku zbudowaliśmy własny prosty intranet, żeby móc w jednym miejscu zobaczyć, kto danego dnia jest obecny, a kto ma wolne. Bez klikania po dziesięciu plikach.

Nie chodziło o to, żeby tworzyć narzędzie do zarządzania ludźmi czy nowy system HR. Chodziło o spokój i jasność w codziennej pracy, szczególnie wtedy, gdy nie siedzimy biurko w biurko.

Szybko okazało się, że to nie tylko nasz problem. Tego typu trudności dotyczą setek mniejszych i średnich zespołów, które pracują zdalnie, hybrydowo, albo po prostu dynamicznie.

Dlatego to, co zaczęło się jako wewnętrzne narzędzie, stało się fundamentem Time8.

‍

Time8 sprawdza się świetnie w pracy rozproszonej, bo od niej się zaczęło. Natomiast nie jest to nie jest narzędzie tylko dla zespołów zdalnych. Jeśli codziennie zastanawiasz się, kto dziś pracuje, jeśli planujesz zmiany, układasz dyżury, reagujesz na urlopy to jesteś dokładnie w tej grupie, dla której powstało Time8. Niezależnie, czy zarządzasz zespołem w biurze, na produkcji, w magazynie, czy w restauracji - potrzebujesz jednego miejsca, które ogarnia obecności, zmiany i komunikację wokół nich.

‍

W Time8 masz wszystko w jednym widoku: kto dziś pracuje, jakie były zmiany, kto zgłosił nieobecność. Nie trzeba dopytywać, sprawdzać kilku źródeł, przypominać się po raz trzeci. To narzędzie, które usuwa codzienny szum związany z planowaniem pracy.

Jeśli chcesz jako pierwszy przetestować narzędzie, dołącz do waitlisty. Odezwiemy się, gdy tylko wystartuje wersja testowa.